Vrijheid, avontuur, pionierschap, humor, groei, energiek, vitaal. Dit zijn mijn kernwaarden. Wil je meer weten over mijn carrièreswitch van vrachtwagenchauffeur tot journalist? Ik geef zo nu en dan een presentatie voor ondernemers over het volgende verhaal:
Ik schrijf necrologieën en reportages voor AD Amersfoortse Courant, fotografeer en schrijf verhalen voor vakblad Truckstar en incidenteel voor dagblad Trouw, Dagblad van het Noorden, Leeuwarder Courant, Nederlands Dagblad en Runnersworld.
Als journalist en historicus ben ik generalist. Ik vind de juiste bronnen door in stoffige archieven, de snoeppotten voor journalisten, te duiken. Ik combineer de informatie met wetenschappelijke artikelen, en ‘oral history’, interviews. Ik schrijf over diverse onderwerpen. IK schreef over het omvallen van IJslandse banken voor dagblad Trouw, over vrouwen in de vervroegde overgang voor NRC en over de Onderzoekspilot grootschalig testen op COVID-19 voor het Nederlands Dagblad.
Maar ik voel me niet te groot voor regionale journalistiek. Ik portretteer met veel plezier de burgemeester van Baarn voor AD Amersfoortse Courant en doe voor deze krant ook verslag vanuit de Utrechtse rechtbank. Ik schrijf pas vanaf mijn 27e. Voor die tijd was ik internationaal vrachtwagenchauffeur. Bijkomend voordeel: als generalist schrijf ik nu ook over vrachtwagens (Brexit) voor vakblad Truckstar. Eind mei 2014 bestuurde ik een truck in een hulpkonvooi dwars door Oostenrijk naar het door overstromingen getroffen Bosnië en Herzegovina. Mijn reportages werden gepubliceerd in dagblad Trouw en vakblad Truckstar.
Ik blies in de jaren negentig het spreekwoord ‘twaalf ambachten, dertien ongelukken’ nieuw leven in: grondstoffenmenger, palletreparateur, bouwvakker, internationaal vrachtwagenchauffeur. In 2000 kwam ik op een kruispunt te staan. Bleef ik de rest van mijn leven trucker óf koos ik een andere richting? Het antwoord kwam snel. In het millenniumjaar reisde ik door een vredig Israël. Ik verliet het land en niet veel later brak de Tweede Intifada uit. Ik was bijna getuige van dit wereldnieuws. Ik kreeg toen het idee ambachtelijke journalist te worden. De carrièreswitch volgde pas in 2005. Een mavo- en chauffeursdiploma waren niet voldoende om te starten in het hoger onderwijs.
Na een toelatingstest aan de Christelijke Hogeschool Ede ruilde ik de chauffeursstoel in voor een schoolbank. De studie journalistiek rondde ik af binnen 4 jaar. Gretig naar meer kennis voltooide ik ook de master Internationale betrekkingen in historisch perspectief aan de Universiteit Utrecht (2009-2012). Mijn begeleider historicus dr. Jacco Pekelder roemde mijn carrièreswitch tijdens de diploma-uitreiking. ‘Er zijn niet veel mensen Master of Arts in de internationale betrekkingen én in bezit van groot rijbewijs en chauffeursdiploma.’
Ik deed tijdens mijn studies veel schrijfervaring op. In 2008 ging ik op mediareis naar Groenland en schreef hier verschillende reportages en interviews voor Katholiek Nieuwsblad, Haarlems Dagblad, Bakkers in Bedrijf, Het Schaap en Truckstar. In dat jaar begon ik ook als freelance verslaggever voor AD Amersfoortse Courant.
Ik deed verder een stage bij dagblad Trouw en schreef hier voor de redacties economie, sport en profiel. In 2009 ging ik onder meer voor deze krant naar het vulkaaneiland IJsland om verslag te doen van de ‘kreppa’, de economische crisis, na het omvallen van de IJslandse banken.
Van december 2011 tot maart 2012 deed ik een stage bij NRC Handelsblad. Ik schreef hier voor de redacties binnenland, sport, weekendbijlage Z&Z, bijlage Mensch &, én incidenteel voor nrc.next. Een leerzame, vruchtbare periode. De kwaliteitskrant lag zwaar onder vuur na de ‘Friso-affaire.’ Tussendoor schreef ik het boek ‘Altijd de beste willen zijn’, over succesvolle mensen uit Bunschoten-Spakenburg.